Ik, Frans Taverne – Mijn boek hier te lezen

Hieronder kunt u het voorwoord lezen. Om het hele boek te lezen moet u het in PDF Formaat downloaden. Klik hier om IK, FRANS TAVERNE te downloaden.

Voorwoord
Het leek mij een goed idee om na 63 jaar mijn levensloop eens op papier te zetten, met al zijn pieken en dalen. Er is de laatste jaren veel veranderd in mijn leven. Ik ben horecaman in al zijn facetten geweest en dat bepaald niet zonder succes: ik heb in enkele tientallen jaren van het betrekkelijk kleine café De Boei in Egmond aan Zee een groot hotel-restaurant weten te maken. Maar De Boei is verleden tijd en ik sta na een slecht afgelopen avontuur in Amerika tegenwoordig met mijn zoon Gaston een aantal dagen per week op de markt. Dan zie ik de mensen kijken en denken, maar ze durven geen vragen te stellen. Dat is nu niet meer nodig, want in dit boek staan bijna alle antwoorden op die onuitgesproken vragen.
Sinds mijn echtscheiding doen in en rond Egmond over mij vele halve waarheden en hele leugens de ronde. Hoewel de verleiding groot is, ga ik daar in dit boek niet op in omdat ik er geen behoefte aan heb de vuile was buiten te hangen.

Ik ben altijd een hard werkend mens geweest en dat ben ik nog steeds. Rond mijn zestigste heb ik te maken gekregen met die rampzalige Wet van Murphy. Zo kwam er een einde aan mijn huwelijk en aan mijn verblijf in Amerika. Tegenwoordig help ik mijn zoon bij zijn werkzaamheden als marktkoopman en webwinkelier. Ik schreef het hierboven al: mijn leven kende zoals dat van de meeste mensen pieken en dalen. Maar zonder pieken zijn er geen dalen en andersom en dan zou het leven vlak zijn. En dat zou absoluut niet bij me passen; het was dan niet altijd gemakkelijk en leuk, maar het was nooit saai of grijs en als ik terugkijk doe ik dat met veel genoegen.

Mijn dank gaat uit naar drs. Evert van der Tuin, die mij heeft geholpen mijn herinneringen op papier te zetten. Daarnaast dank ik Roel Wildeboer voor zijn hulp bij de vormgeving van dit boek en niet te vergeten Jan van der Schinkel en mijn zuster Emilie Taverne, die mijn verhalen hebben gelezen en me hebben geholpen met waardevolle correcties en aanvullingen.
En degene die dit lezen zou ik willen voorhouden: denk erom: het leven duurt maar even, dus pluk de dag.